Başı bağlı eşlerini laikçileri öfkelendirmemek için hiç istemeyerek görünmez kıldılar,
Namazlarını gizli kapaklı eda ettiler,
Tespihlerini hep sakladılar,
Ramazanlarda oruç tuttukları belli olmasın diye bin takla attılar,
Cuma namazlarını kıldıkları belli olmasın diye hep gizlediler,
İyi pozisyonlara inançlarından dolayı hiç gelemediler,
Hatta takunyalı oldukları için profesyonel yaşamdan hep bertaraf edildiler,
Başörtülerinden dolayı okuyamadılar,
Sırf dindan oldukları için gazete ve dergilerde hiç yer alamadılar,
Kendi derneklerini, vakıflarını örtülü olarak kurdular,
Ama hiç yılmadılar,
Devranın döneceğine iman ettikleri için hep çalıştılar,
Kendilerine benzerlerden hiç kopmadılar,
Kendilerine benzerlere maddi ve manevi desteklerini hiç kesmediler,
Hep çok vefalı oldular,
Görevlendirildikleri anda dünyanın bir ucu yerlere tereddütsüz gittiler,
Artık devran döndü,
Şimdi çok zenginler,
Çarşaflılar ciplerde,
En baba devlet ihalelerini çaba sarf etmeksizin alıyorlar,
Tüm bürokratik kadrolar, dindarlardan teşekkül,
Yeşil sermaye en pırıltılı dönemini yaşıyor,
İmanlı çaycılar dahi iktidarın maddi koruması altında,
Çalıştığı kurumun dindar bürokratına/patronuna yaranabilmek için şimdilerde herkes Cumacı,
Ramazanlarda herkes oruçlu,
Herkesler demokrasi tutkunu,
Darbelere karşı,
Askerlere öfkeli,
Din ve vicdan özgürlüğünün ateşli savunucusu,
Dindar Başbakana hayran,
Bol camii ve Kur’an kursunun destekçisi,
Yeni İmam Hatiplerin bağış emekçisi,
Zamanında askerlerin korkusundan selam veremedikleri dindar yeni üst düzey bürokratların emir kulu,
Artık tüm dindarların eşleri “hanımefendi”, kendileri “efendi”,
Ta ki devran tekrar dönene kadar,
Sonra yeniden dön başa; geçmişe öfkeli yeni bürokratik seçkinler, yeni zenginler, yeni ayrıcalıklı sınıf, yeni yalakalar, bertaraf edilen bir yeni kitle, umutları alaşağı edilen yeni insanlar, yeniden bilenen duygular, yap boz, yap boz, yap boz…
