Bu Pazar Babalar Günü…Yine seni özledim.Yine aklım karıştı baba… Özlem aklı karıştırır mı… Bunu öğretmemiştin bana. Bugün Babalar Günü..Şimdi yaşlandım, senin yaşındayım ama, hala anlamıyorum sen neden yoksun baba. Seni kaybettiğimde ilkokuldaydım, hatırlıyor musun? Önlük bana çok yakışmıştı. Senin hep görmek istediğin gibi pırıl pırıl bir öğrenci idim. Ama sen ben diploma alışlarımı göremedin. Üzgünüm çok üzgünüm baba… Karlı bir kış günüydü. Seni bir tabutun içine koymuşlardı.
Biliyor musun ben o zaman ‘tabut' nedir bilmiyordum. Sonradan öğrendim. Başka şeyleri öğrendiğim gibi... Derin bir uykuya dalmıştın. Çağırdım defalarca seslendim sana, cevap vermedin. Ben de küstüm sonra. Hani söz vermiştin. Kartopu oynayacaktık ilk kar yağdığında. Hava çok soğuktu ama, annem ve babaannemin gözyaşları karları ısıtıyordu? İnsanın ciğeri nasıl yanar baba… Bir cami avlusunda toplandık. Cami imamı bir şeyler söyledi, sonra senin tabutunu büyük amcalar omuzlarına aldılar ve cenaze arabasına koydular. Araba hareket etti ve gözden kayboldu…
Ben küçük olduğumdan götürmediler, eve geldik. Ama sen, gidiş o gidiş… Gelmedin… Bunca yıl sabırla bekledim. Bir süre sonra annem de senin yanına gitti. Hiç bana sormadan oldu bu gidişler! Şimdi ben sana gelmeye hazırlanıyorum. Bekle baba kavuşmaya az kaldı… Hem de bir daha hiç ayrılmamacasına… Özleme alışamıyor insan baba… İçimde bir yer var. Seni her düşündüğümde orası çok acıyor, sızlıyor, sanki kopacakmış gibi oluyor. Sanki birileri devamlı kalbimi sıkıyor. Galiba sen yokken hep hasta oluyorum baba. Babalar Günü'n kutlu olsun. Benim de… Ben de babayım biliyor musun BABA!
