Pazar günü Babalar Günü’ymüş ... Evet günüymüş... Miş’li geçmiş zamanlarımın huysuz kelimeleri bunlar... Baba!! Duydun mu bugün babalar günüymüş, senin gününmüş bugün... Yan yana olamadığımız için üzgünüm, sana sarılamadığım için... İnsan olarak bizi hayata hazırlayan, topluma kazandıran, zorluklarla mücadelede hep yanımızda olan, bizim ilkokulumuz, ilk bilgi ve sevgi kaynağımız şüphesiz ki ailemizdir.
Ailede anne ve baba bir elmanın iki yarısı gibi birbirini tamamlayarak çocuklarını yetiştirmek için her türlü fedakarlığı yaparlar. Annelerimizin duygusal zekaları, babalarımızın ise kararlı, otoriter tavırları bize daima yol gösterir. Babalarımız, toplumdaki sevgi, saygı, hoşgörü ve dayanışma gibi üstün değerlere dayanan güçlü aile yapısının temel direğidir.
Ailesini koruyan, kollayan ve geçimini sağlayan kişidir. Baba ocağı denilen müessesenin lideridir. Kısacası bir baba her şey demektir bir aile için. Bir tehlike anında ailesini korumak adına tüm riskleri hiç düşünmeden alabilendir. Şeref ve namus kavramları göz önüne alındığında oluşturmuş olduğu saygınlığı çerçevesinde anılmaktadır. Aile şerefi ile ilişkisi bulunmaktadır.
Çocuklar genellikle babalarını örnek almakta ve yaşam tarzlarını ona göre şekillendirmektedirler. Gelir, gider, sağlık, eğitim, adalet, koruma ve kollama benzeri tüm konuları çözmekle birinci derecede sorumlu olan kişi babadır. Her ne kadar anneler çok özel bir yer tutsa da kalplerimizde, babanın heybeti çok daha ağır basmaktadır.
Ailesine sorumluluklarını yerine getirmiş iyi bir babanın hakkını ödemek mümkün değildir. İyi bir evlat kesinlikle babasının hayır duasını almalıdır. Bir babanın bedduası bir annenin bedduasından daha ağırdır. Ailesini düşünmeyen sorumsuz bir babanın dahi aşağılanmaması muteberdir. Babalık görevlerini yerine getiremeyen bir babayı dahi, incitmeden sorumluluklarını yerine getirmesi için evlatları, uygun bir şekilde uyarmalıdır. Ama neticesi ne olursa olsun bir babanın ‘ah’ı alınmamalıdır.
Baba yaşlı ve aciz düşebilir; hiçbir şekilde hareket etmese dahi tek başına sadece varlığı bile başlı başına çok önem arz eder. Anne ile baba bir bütündür. Babaların yükü tüm aile bireylerinkinden daha ağırdır. Aile içerisindeki tüm sorunlarla boğuşan bir babanın emeklerinin karşılığı hiçbir surette ödenemez.
Anne ile çocukların sorunlarını maddi-manevi çözecek yegane kişi babadır. Bu nedenle; babaların değerini çok iyi bilelim ve onlara daha hayattayken yani yaşarken gerekli değerleri verelim. Ölümünden sonra verilecek değer pişmanlık dolu olabilecektir. Her yıl Haziran ayının üçüncü haftası ‘Babalar Günü’ olarak kutlanmakta. 365 gün kutlansa daha iyi olmaz mı? Bir baba için az sanırım…
15 Haziran 2014 Pazar günü tüm babalara kutlu ve mutlu olsun. Hakkın rahmetine ermiş olanlara da Allah’tan rahmet dilerim.. Yaşayan tüm babalara karşı evlatlık görevlerimizi yapalım candan yürekten. Bazı değerleri kaybetmeden önce layık oldukları en iyi şekilde sevelim ve sayalım. Tüm insanlık coğrafyasına, çocukların yanında hem annelerinin, hem de babalarının olduğu bir dünya diliyorum…
