Teknoloji gün geçtikçe gelişme halinde. Hemen her gün yeni bir elektronik cihaz piyasada. Özellikle de cep telefonları… Akıllı cep telefonlarının onlarca çeşidi vitrinleri süslüyor. Yolda yürürken sağınızda solunuzda onlarca telefon satışı yapan bayiler… Teknolojinin bir ülkeye gelmesi ve bunu birçok kişinin kullanması tabii ki övünülecek durum….
Ne var ki benim sevgili vatandaşım acaba bu teknolojiye adapte olabilmiş mi? Maalesef ‘hayır’… Bir cep telefon salgını insanları sardı. Adeta hastalık halinde…Artık herkesin cebinde son model cep telefonları. Bakıyorum da sabahın 06:00’sında hararetli hararetli konuşmalar. O saatte ne konuşulur?
Anlaşılmaz… Otobüse biniyorsunuz. Yine ellerde telefon, Heyecanlı konuşmalar… Alo Alo.. En fazla duyduğumuz ses bu. Herkesin telefonu var ama acaba telefon kullanma adabı var mı? Maalesef sıfır...Özellikle de toplu taşıma araçlarında veya bir parkta… Kafanı dinleyeceksin.. Dünyaya boş boş bakacaksın.. Yan tarafa biri geliyor ve avaz avaz konuşmaya başlıyor… Susmuyor...
Otobüse, metrobüse, dolmuşa, minibüse biniyorsun aynı.. Tıkış tıkış gidilen otobüste dakikalarca konuşuyor insanlar.. Tanımadığın erkeğin, kadının bütün sırlarını öğreniyorsun. Bunu en çok da genç kız ve erkekler yapıyor.. Vakit geçsin diye açıyor telefonu inene kadar ‘daha daha ne var ne yok’ şeklinde geyik muhabbeti..
Biri bitiyor ötekini arıyor.. Bu telefonla konuşan kişilerin çoğunu al karşına, emin olun iki kelimeyi bir araya getiremezler. Ellerindeki telefon 1000-1500 TL’lik telefon. Gir internete, çık internetten, mail at, mesaj at, oyun oyna… Bu kişinin eğer çalışıyorsa aldığı ücret ise asgari ücret. Yani 800 TL..
Bu kişileri uyarsan bir türlü uyarmasan bir türlü… Çoğu eğitimsiz. Kalkıp ters bir şey söyleyecek. Al başına belayı… Ya sabır çekmekten başka çare yok.. Cehalet kadar kötü bir şey yok… Görgüsüzlük gibi kötü bir şey yok… Hele de sonradan görmenin verdiği eziklik var ya… Yapacak hiçbir şey yok. Kalkınıyoruz… Teknoloji içimize girdi… Ne yapalım biz böyleyiz, telefonumuz çok ama kültürümüz yok!
