Bir ülkede çocukların yaşatılması, gelişimi ve korunması o ülkenin toplumsal ekonomik yapısı ve sorunlarıyla yakından ilişkilidir. Türkiye’nin toplumsal-ekonomik yapısı ve sorunlarını belirleyen toplumsal olguların başında nüfus artışı, göç ve kentleşme gelmekte. Sanayileşme süreciyle beraber göç, kırlardan büyük kentlere, gelişmemiş bölgeden gelişmiş alanlara olmak üzere sürmekte.
Göçün temelinde nüfus artışı, tarımda makineleşme ile ortaya çıkan işsizlik ve büyük kentin olanakları gibi faktörler bulunmakta. Göç sonucu kentlere akan nüfusun büyük çoğunluğu bugün ‘Varoş (gecekondu)’ dediğimiz yoksul, yerleşim alanlarında oturmakta. Gecekondu yörelerinde yaşayan nüfusun yoksulluk, işsizlik, aile içi şiddet vb. gibi sorunları daha çok yaşadığı bir gerçek.
Büyük kentlerdeki ‘Sokak çocukları’ sorunu işte bu aşamada kendini göstermekte. Türkiye’de ilk olarak 1950’li yıllarda ortaya çıkan ‘köprü altı çocukları’ kavramına benzer olan sokak çocukları ‘ana-babanın koruması ve bakımının yetersizliği nedeniyle kısmen ya da tamamen sokaklarda yaşamak zorunda kalan çocuklar’ olarak tanımlanabilir. Bunlar evlerinden kaçan, evden atılan, aile tarafından ihmal edilen ve kötü muamele gören, eğitim kurumlarıyla bağları zayıflamış, hatta tamamen kopmuş, sokaklarda gece ve gündüz başıboş dolaşan, bazen dilenen, bazen de bir iş bulup çalışan çocuklar.
Türkiye’de sokak çocuklarının en çok bulunduğu kent, nüfusu 15 milyon civarında olan İstanbul. Sorunu bu denli yoğun yaşayan İstanbul’da Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Genel Müdürlüğü, İstanbul Valiliği, Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği, Çocukları İstismardan Koruma Rehabilitasyon Derneği, İstanbul Barosu Çocuk Hakları Komisyonu, Kadıköy Belediyesi gibi Resmi ve Sivil örgütlerin katılımı ile aralarında oluşturulan protokol sonucunda aşamalı hizmet modelinin ilk örneğini temsil eden Yeldeğirmeni Çocuk ve Gençlik Merkezi 1998 yılında faaliyetlerine başlamış durumda.
Aşamalı modelin ilk hizmet basamağı ilk adım istasyonu. Küçükbakkalköy İlk Adım İstasyonu’nda çocukların kabulü yapılmakta, giyim, sağlık, temizlik ve barınma gibi temel gereksinimleri karşılanmakta. Merkeze kabulü yapılan çocukların öncelikle sağlık kontrolleri yapılmakta, madde bağımlısı ve ruh sağlığı sorunu olan çocuklara özel olarak ilgilenilmekte, çocukların tedavileri ve hastane işlemleri sürdürülmekte. Kuruluşta kalan çocukların psiko-sosyal gelişimlerini desteklemek amacıyla eğitim, kültür, spor etkinlikleri düzenlenmekte.
