Eskiden AVM’lerde hafta sonu kalabalığı vardı, uzunca bir süredir hafta içi de otopark tıklım tıklım,
Ev alan bir daha alıyor cepte parayı bulunca, zannedersin ortalama 65 yıllık Dünya misafirliğinde her yıl
bir evde oturacak,
Maaşın bilmem kaç katı kredi borcuna girer, lüks arabalara sahip olabilmek için,
Bir başka bankadan kredi çeker, tatile gidilir cümbür cemaat,
Kafası hiç çalışmayan çocuğunu özel okula gönderir, “çocuğunuz çok zeki” cümlesini duyabilmek için,
Hallice lüks yerlere davet edildi mi, aylar önce sıkıntısı tutar o gece giydiğiyle bütün gözler üzerinde
olsun hırsıyla,
Oğlunu-kızını evlendirirken gösterişin en hasını yapar, gelinlikten mekana dek,
Asgari ücret ile boğaz tokluğuna yaşamaya çalışır ama gömlek cebinden en pahalı sigaranın markası
görünür,
Evlerde çocuk bakar, kendi çocuğunu devlet okuluna göndermez,
Senede bir aile boyu zor tadılan şeyler gelen misafire çeşit çeşit sunulur,
Bir ömür bir diğerinin cebini doldurabilmek için 3 kuruşa 10 takla atar,
Maaşı 3 kuruştur, aylık kredi kartı harcamasının minimum tutarını dahi ödeyemeyeceği harcamalar
yapar,
Ayakkabı dolabı ayrı, elbise dolabı ayrı, giyinme odası ayrı ayrıdır, adeta toplumsal sınıflar gibi,
Reklamlarda gördüğü bin bir çeşit yiyeceği durumu ne olursa olsun mutlak tadar…
Sonra
Kredi borcunu ödeyemez,
Çekleri karşılıksız çıkar,
İşyerini kapatır,
Evine haciz gelir,
Oğlanı-kızı özel okuldan almaya, üniversitedeki kayıdını dondurmaya başlar,
Komşulara haber salınır, “ev mantısı yapıyorum” diye,
Karısına sıkıntısından sille tokat girişir,
Halüsinasyonlar görmeye başlar, “avrat bakkalla beni aldatıyor” şeklinde,
İşte Rüya Kapitalizm budur; Aynen müzayedeki son zili çaldıran ve o anda en karlı teklifi verdiğine
inanan ancak sonrasında bir türlü en iyi teklifi verip vermediğinden bir türlü emin olamayan mutlu ama
tedirgin teklifçi gibi…
