“KİRACILAR VE MAL SAHİPLERİ ARASINDA BİLİNMESİ GEREKEN YENİ KURALLAR”
1 Temmuz 2012 yılında yürürlüğe giren yeni Borçlar Kanunu ile birlikte, kiracı ile mal sahibi arasındaki ilişkiye yeni düzenlemeler getirildi. Kanunun 347. Maddesine göre 1 Temmuz 2014 tarihinden itibaren, 10 yılı dolduran kiracılar hiçbir sebep olmadan tahliye edilebilecek. Beş yılı dolduranlar ise 1 Temmuz 2017 tarihinden itibaren sebepsiz tahliye edilebilecek. Bu maddenin çıkış nedeni bazı bölgelerdeki hızlı kira artışlarının olmasına rağmen, mevcut kiranın çok düşük olması gösteriliyor.
6217 sayılı Kanunun geçici 2. Maddesi ile, 1 Temmuz 2020 tarihine kadar işyerlerinde kira artış oranları serbest bırakıldı. Kiracı ve kiralayan anlaştıkları takdirde kira kontratına istedikleri kira artış oranını yazabilecekler. Üretici fiyat endeksine göre kira artışı, işyerlerinde zorunlu olmayacak. İstenilen miktarda kira artışı yapılabilecek. Ancak daha önce yapılmış kira kontratlarındaki artış oranları, kontratın süresi bitene kadar veya kiracı tahliye edilene kadar geçerli olacak.
Meskenlerde ise; Kira artış oranları bir önceki kiralama yılındaki üretici fiyat endeksini (ÜFE)geçmeyecek. Kontrat yabancı para ile yapılmış ise 5 yıl geçmeden kira artışı yapılamayacak.
Bu değişikler ile barınma ihtiyacında olan mesken kiracıları korunurken, ticari faaliyet gösterenler serbest bırakılmıştır. Özellikle hızlı gelişmekte olan şehirlerde ticari gayrimenkul kiraları hızla yükselmektedir . Kira rakamları yükselmesine rağmen kiracı bulmada sıkıntı çekilmeyen, katma değeri yüksek bölgelerde, rekabeti sağlamak adına bu değişikler yapılmıştır.
