Başbakan Edirne’den açıkladı : “ Af çıkardık, terrorist oldular, artık af falan yok, okulunu zamanında bitirdin bitirdin, yoksa güle güle. Bilmem; gençlerin arasında olmak ruhumu hep genç tuttuğu, zihnimi ise kireçlenmeden koruduğu için midir ama ben gençleri seviyorum. Bir de bir türlü anlayamadım, takır takır asker-sivil-bebe tara adın olsun “özgürlük savaşçısı”, Gezi’de gazdan ölme diye tak burnuna bir bez parçası adın olsun “terrorist”. Benim oğlanı da büyük adam?! olsun diye okuttuk, O da oldu çapulcu bir terrorist?!, yazık, iyi yetiştirememişim demek…
Baktılar ki Erdoğan İmralı Efendisi’nin sınırsız isteklerini yerine getirme işine dur dedi, Hakkari diken üstüne çıktı. Misilleme tarzında, “daha dur, gerisi gelecek” kıvamında. Barzani ile görüşme çok koydu Kürtçülere, Sen misin İmralı yerine Barzani ile görüşen, bölge kaynıyor. Verilmek istenen mesaj net : “Türkiye Kürtlerinin tek muhatabı Öcalan’dır, Barzani aşireti Selahaddin’de yaşayabiliyorsa eğer, Kandil’deki PKK sayesindedir. Senin muhatabın, Kuzey Irak PKK’sını denge olarak kullanan, çoğu kez O’na sığınan ve çokça O’ndan medet uman Barzani değil, Türkiye Kürtlerinin önderi Apo’dur”…
Ak Parti, CHP, MHP ve BDP hariç diğer küçük siyasi partiler de yerel seçimlerde varlık gösterebilmek adına birer aday bulup çıkarıyor. Bu partilerin ideolojik eğilimleri ya merkez sağ, ya milliyetçi-muhafazakar ya dini ya Kürtçü ya da sosyal demokrat nitelikte. Anlamadığım şu; zaten siyasi yelpazenin üç net ideolojik tabanı iktidar, ana muhalefet ve yavru muhalefet tarafından temsil edilmiyor mu, neden benzer ideolojik görüşe sahip diğer onlarca siyasi parti yarış içinde? Halkı temsil açısından bu partilere gerek var mı, gerçekçi olrak düşünmek lazım. İş; her emekliye bir siyasi parti genel başkanlığı ise vay halimize…
Israrla yazıp, duruyoruz “kadın gerek bu politikaya” diye. Tık yok. Açıklanan adaylar arasında kadının adı yok. Aynı tas aynı hamam. Zengin, nüfuzlu, çevresi geniş adamlar yine sahnede. Aday olmak için aday gösterilecekleri partilere bir ton bağış, Başkanlık yarışında bir o kadar daha para. Ne liyakat ne de dürüstlük ve uzmanlık. Para para para…
Trafik çıldırtacak. Başkan adaylarının trafikte uzay mekiği projesi yok ise gerisi laf-ı güzaf. Hiç bir çözüm trafik meselesini halledebilecek nitelikte değil. Ne yer altı ne de yer üstü. Herhalde yetenekli idareciler İstanbul’u bölgelere ayırmayı, tek-çift plaka uygulaması getirmeyi, artık İstanbul’a bina dikmemeyi, daha fazla iş kapısı yapmamayı öngörüyorlardır. Yoksa, vay halimize…
Yurtlar Süleymancıların elindeydi, biliyorduk. Şimdi Süleymancılar bir de okul yapımına hız verdiler. Hele dershanelerin kapatılması meselesi ortaya çıkınca bu grup eğitim sektöründe daha bir öne çıktı. Holdingler bir kısım dini grubun, okullar diğer kısım dini grubun, medya yine bir kısım dini grubun, bürokrasi öbür kısım dini grubun. Kısım-hısım ilişkisi ile Türkiye yönetiliyor, bunun adına da demokrasi deniyor. Ne fena bir şeymiş bu demokrasi…
Bazıları için Yılbaşı geliyor. Sevdiklere-sevgililere hediyeler almaca, evi donatmaca falan filan. Bir dizi kapitalist güdü ile bolca para dökme zamanı. Söz yok, varsa neden olmasın, adamın-kadının zevki, üstünlük göstergesi, yarış vesilesi. Akıllarda bulunsun diye; bazı vakıf ve dernekler var, zihinsel-bedensel engelli çocuklar, gerçek ihtiyaç sahibi parlak gençler, bizim Çekmeköy Mimar Sinan Mahallesi İlhan sokaktaki “1 tl’ye 1 ekmek parası, çok şükür” diyen kadınlar gibi. Anasının evindeki yer sofrasından, güçlü masalara şans neticesinde ya da şansını ustaca kullanarak atlayabilmişlerin; din-dil-ırk-cinsiyet gözetmeksizin fırsat eşitliğinden fırsat yaratamamış olanlara, emeğini paraya çevirmek isteyenlere desteklerini bekliyoruz. Kısa dönemli vicdan temizliği için değil, uzun dönemli toplum huzuru için…
Son olarak da gayet hayvandan bir konu! Önümüz kış. Eminim bu dindar millet kuşlar için ağaç dallarına poşet içinde ekmek asmayı, sokak itleri ve kedileri için birer kap yemek koymayı akıl edecektir…
