İstanbul'da bazı işler tersine yapılıyor. Özellikle Anadolu yakasında büyük ölçekli alt yapı yatırımları yapılıyor. Şehirleşmenin gereği metro yapılıyor, otoyollar yapılıyor, arıtma tesisleri gibi çeşitli yatırımlar yapılıyor. Bu çalışmaları halk takdir ediyor.
Ancak; bu yatırımlar yoğun insan nüfusunun olduğu bölgelerde yapılması gereken, büyük paralarla yapılan büyük ölçekli yatırımlar. Yatırım yapılan bu bölgelerde yoğun insan nüfusu yok! Neden yok? Çok tercih edilen bu bölgelerde arazi olmasına rağmen, neden insan nüfusu az? Çünkü imar yok.
İmar neden yok? Bunu bilen hiç kimse yok! Büyük bir beklenti oluşturulmuş toplumda, imar çıkacak diye. Arsalar alınıyor satılıyor, inşaat yapımı için planlar yapılıyor, ancak yıllar geçiyor, bugün yarın diyerek bir ayda yapılabilecek plan bir yılda yapılamıyor.
Örneğin Sultanbeyli'nin büyük bir bölümünde yıllardır imar yok. İmar planı yapma görevi İstanbul Büyükşehir Belediyesi Planlama Müdürlüğü'ne verildiğinden beri imar planı yapmak adeta imkansız hale geldi.
Plan tadilatı yapmak ne kadar kolay ve hızlıyla, bir bölgeye imar planı yapmak o kadar zor ve yavaş oluyor. Bu durumda çarpık yapılaşmayı tetikliyor. Cezası ne olursa olsun plansız bölgelerde kaçak yapılaşma olduğu aşikar bir durum.
İstanbul'da şehir içinde yaşamak, araç kullanmak, park bulabilmek artık çok zor. Şehrin etrafında boş bakir alan çok fazla olmasına rağmen bu alanlar etkin kullanılmıyor. Şehri rahatlatıcı insanları boş bölgelere sevk edici planlar yapılmalı. Hastaneler ve üniversiteler gibi yoğun insan nüfusunun olduğu kamu binaları şehrin boş alanlarına taşınmaldır.
Hükümet bu konuya el atmalı, plan yapma yetkisini tekrar ilçe belediyelerine vermelidir. On, yirmi Anadolu şehri büyüklüğündeki İstanbul'da plansız bir bölgenin kalması veya bir imar planının 2 ile 8 yıl arasında hazırlanması çok büyük ayıp ve şehre yapılan büyük bir ihanettir.
Su var un var tuz var ama ekmek yapılamıyor. Bunun izahı olamaz.
